του Κωνσταντίνου Κρυστάλλη
Αποτελεί ξεκάθαρο γεγονός πως η αρχή της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε μία σειρά γεγονότων που θα άφηναν τον παγκόσμιο σοσιαλισμό σε μία άκρως μειονεκτική θέση. Με το πέρασμα στον 21ο αιώνα, θα μπορούσε κάποιος να πει πως οι μόνες πραγματικά σοσιαλιστικές χώρες ήταν η Κούβα και η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας. Το κατά πόσο όμως ισχύει αυτό σήμερα, το 2023, αποτελεί θέμα μακράς συζήτησης.
Θα θεωρήσουμε χώρες οι οποίες ισχυρίζονται πως βρίσκονται σε ένα προπαρασκευαστικό στάδιο οικοδόμησης σοσιαλισμού ως σοσιαλιστικές, ή όχι; Κάποιοι, όπως το ίδιο το ΚΚΕ, δεν πιστεύουν ούτε στις προαναφερθείσες σοσιαλιστικές χώρες (Κούβα και Κορέα). Θα έπρεπε να εξετάσουμε και να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για τις χώρες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού, όπως πχ η Κίνα με τον ”Σοσιαλισμό με Κινέζικα Χαρακτηριστικά”.
Ένας σωστός Μαρξιστής/Λενινιστής, αλλά ιδιαίτερα ένας μελετητής του Τζούτσε (μία θεωρία που πρέπει να μεταδοθεί και στον Ελληνικό Λαό), πρέπει να καταλάβει πως οι ματεριαλιστικές συνθήκες έχουν δυναμικό και όχι στατικό χαρακτήρα, μεταβάλλονται βάσει εποχής και τοποθεσίας, οπότε δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις συνθήκες που επικρατούν σε συγκεκριμένες χώρες τώρα, αλλά και τις συνθήκες που επικράτησαν μέχρι να φτάσουν στο σημείο που βρίσκονται σήμερα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αστική τάξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η οποία, σε αντίθεση με τις Δυτικές Δημοκρατίες, δεν έχουν τρόπο και ικανότητα να μετατρέψουν την οικονομική τους δύναμη σε πολιτική, αντιθέτως, το Κόμμα έχει ξεκάθαρη υπεροχή και ασκεί αυστηρό έλεγχο στην επιρροή της αστικής τάξης, και δεν επιτρέπει το σαμποτάζ της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπως και αναγράφεται και στο Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Φυσικά θα αναφερθώ στην Λαϊκή Κορέα, η οποία αρνήθηκε να δεχτεί τον ρεφορμισμό και τον ρεβιζιονισμό που δυστυχώς έπληξε τη μεταγενέστερη ΕΣΣΔ, και ακόμα και σήμερα αποτελεί τον πιο ισχυρό φάρο του σοσιαλισμού που δυστυχώς ακόμα και πολλοί κομμουνιστές αρνούνται και κατακρίνουν. Δεν είναι εφικτή κάποια ουσιώδης πράξη από τους επονομαζόμενους υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κινήματος εάν δεν δέχονται τη μελέτη και την κατανόηση των καθεστώτων του υπαρκτού Σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα, διότι αυτό συνιστά ένα άτομο που δεν έχει κατανοήσει σωστά τον διαλεκτικό υλισμό σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά ούτε έχει καταφέρει να προχωρήσει σε πρακτική του εφαρμογή, εφαρμοσμένο στις τωρινές συνθήκες. Τέτοια στοιχεία δογματισμού και άρνησης απλά εξυπηρετούν τον ιμπεριαλιστικό άξονα, καθώς η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα αποτελεί εξαιρετικά δύσκολο επίτευγμα λόγω της υπεροχής του προαναφερθέντα άξονα, και η απάρνηση των Σοσιαλιστικών χωρών (είτε εν δυνάμει, είτε χωρών υπαρκτού Σοσιαλισμού) απομονώνει περαιτέρω τις χώρες αυτές και υπονομεύει τις προσπάθειες των Λαών και των Κομμάτων για οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.
Είναι αδιανόητο απέναντι στον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα να βρίσκεται -εκτός από τον Ιμπεριαλισμό και τον ευρύτερο Καπιταλισμό- το ίδιο το Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα, και είναι δικό μας χρέος να μελετήσουμε τις τωρινές συνθήκες των τωρινών προσπαθειών και να τις μεταφράσουμε και μεταφέρουμε στον Λαό με απλό, αλλά όχι απλοϊκό τρόπο, ώστε αναπόφευκτα να οδηγηθεί και η Ελλάδα σε ένα προπαρασκευαστικό στάδιο οικοδόμησης του Σοσιαλισμού, προσαρμοσμένο στις τωρινές συνθήκες της Ελλαδικής Χερσονήσου, του Ελληνικού Λαού, της ιστορίας του κτλ.
Αυτός θα έπρεπε να είναι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους ενός ανασυγκροτημένου Κομμουνιστικού Κινήματος στην Ελλάδα.
Μοιραστείτε το άρθρο
Warning: printf(): Too few arguments in /home/anasygkr/domains/anasygkrotisikk.gr/public_html/wp-content/themes/writers-portfolio/inc/template-tags.php on line 132