του Διονύση Περδίκη
Συμβολή στον δημόσιο διάλογο της Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος στη θεματική:
“Απολογισμός της (μετα)-‘μνημονιακής’ περιόδου και συμπεράσματα για την τακτική και στρατηγική του κομμουνιστικού κινήματος.”
Πολιτικές οργανώσεις, αντιφασιστικοί – αντιιμπεριαλιστικοί μετωπικοί σχηματισμοί και ανένταχτοι αγωνιστές αποφασίζουμε την κοινή κάθοδό μας στον δρόμο απέναντι στη σύνοδο του ΝΑΤΟ που λαμβάνει χώρα στην Ουάσιγκτον από τις 9 έως τις 11 Ιούλη.
Η φετινή σύνοδος του ΝΑΤΟ συμπίπτει με τα 75 χρόνια από την ίδρυση του πιο τρομοκρατικού ιμπεριαλιστικού οργανισμού του πλανήτη.
Ως Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα μας αποφασίσαμε στην πρόσφατη 6η Ολομέλεια να συμβάλουμε στην ιδρυτική συνέλευση για την ανασυγκρότηση του πολιτικού χώρου “Ηλέκτρα Αποστόλου” με τη συμμετοχή συντρόφων/ισσών που ζουν, εργάζονται και δρουν στο κέντρο της Αθήνας, διατηρώντας τις επιφυλάξεις μας (τόσο πολιτικές όσο και οργανωτικές/μεθοδολογικές) για το πως ακριβώς το εγχείρημα αυτό μπορεί να συμβάλει τελικά στη διαμόρφωση του απαραίτητου κοινωνικοπολιτικού μετώπου στη στρατηγική κατεύθυνση που έχουμε προτείνει σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας (σχηματικά, για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενάντια στη στρατηγική και στην εξουσία της ολιγαρχία του μεγάλου, φιλοϊμπεριαλιστικού και (φιλο)μονοπωλιακού κεφαλαίου στη χώρα μας).
138 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση του Σικάγο, 88 χρόνια μετά την ματωμένη Πρωτομαγιά της Θεσσαλονίκης, 80 χρόνια μετά τον ηρωϊκό θάνατο των 200 κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, η Πρωτομαγιά παραμένει ένα αγκάθι στο ιμπεριαλιστικό- καπιταλιστικό σύστημα και στην βαρβαρότητα που σπέρνει απέναντι στην εργατική τάξη και τους λαούς διεθνώς!
Το Ισραήλ διεξάγει μια εγκληματική στρατιωτική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας εδώ και λίγους μήνες, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι κάθε είδους επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων και στη Δυτική Όχθη. Ο πόλεμος επεκτείνεται και κλιμακώνεται με τους αμερικάνικους και βρετανικούς βομβαρδισμούς στην Υεμένη.
Ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων (άνω των 27000, όταν γράφονται αυτές οι γραμμές) και τραυματιών, κυρίως αμάχων, παιδιών και γυναικών, η καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της πόλης της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων νοσοκομείων, πανεπιστημίων, θρησκευτικών χώρων, και κάθε άλλου είδους απαραίτητων για τη διαβίωση υποδομών, αποδεικνύουν ότι ο πόλεμος αυτός δεν έχει να κάνει καθόλου με την επίσημη αιτιολόγησή του (την καταστροφή της Χαμάς και την απελευθέρωση ομήρων), αλλά, αντίθετα, υλοποιεί μια πολιτική εθνοκάθαρσης ή και γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού (π.χ.
Καλούμε τα μέλη και τους φίλους της Πρωτοβουλίας μας να συμμετέχουν στις αγωνιστικές εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και των λαϊκών και νεολαιίστικων αγώνων ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα των συνταγματαρχών· να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα για να πιάσουμε το νήμα της ιστορίας που φέρει το σύνθημα για «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» στη σημερινή πραγματικότητα!
Η Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα μας απευθύνει ενωτικό κάλεσμα για μετωπική συμπόρευση σε οργανώσεις, συλλογικότητες, και ανένταχτους αγωνιστές του εργατικού – λαϊκού κινήματος, με τους οποίους συναντηθήκαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια στους αγώνες και σε πολιτικές πρωτοβουλίες. Το παρόν κοινοποιήθηκε αρχικά στις παρακάτω οργανώσεις και συλλογικότητες: Εργατικός Αγώνας, Παρέμβαση, Κομμουνιστικό Σχέδιο – ΑΡΑΝ, Συλλογικότητα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας, Λαϊκή Δράση – ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών, Λαϊκή Ενότητα, αλλά απευθύνεται δημόσια προς κάθε ενδιαφερόμενο.
του Ορφέα Γεωργίου
Η ειδοποιός διαφορά του συλλόγου μας (Σύλλογος Μαρξ. Σκέψης “Γ. Κορδάτος”) – που παίρνει αυτή την πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος – από άλλες οργανώσεις και συμπτύξεις που έγιναν στο παρελθόν ή γίνονται και σύγχρονα (βλ. Κόμμον – ΑΡΑΝ), είναι πως αναγνωρίζουμε τουλάχιστον τη μεγάλη αδυναμία να φτάσουν οι απόψεις μας σε ευρύ κοινό.
του Ιωάννη Παπαδάκη
Γιατί νέο ΚΚ; Δε μας φτάνουν όσα έχουμε;
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά αυτοαποκαλούμενα ΚΚ, τα οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη διάλυση του κινήματος στη χώρα μας, το οποίο δε μπορεί να εμποδίσει ούτε μισή αντιλαϊκή πολιτική και να διεκδικήσει έστω και τα βασικά. Τα σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα, καθώς ακόμη και συνδικάτα με οικονομίστικες διεκδικήσεις της Κεντρικής Ευρώπης (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Πολωνία κτλ.)
